In de Lodewijkskamer hangt een rouwportret van Margaretha Turnor. Haar man Godard Adriaan van Reede was op op 9 oktober 1691 69-jarige leeftijd overleden.
Laatste missie
In mei van het jaar 1690 aanvaardde Godard Adriaan een opdracht van de Staten Generaal om als ‘extra-ordinaris ambassadeur’ opnieuw een reis te maken naar het Deense Hof te Kopenhagen. Hij twijfelde deze opdracht aan te nemen. Hij kende er bijna niemand meer en hij zou zijn bijna tachtigjarige vrouw met drie kleinkinderen thuis moeten laten. Maar hij liet zich overtuigen dat deze missie toch echt nodig was.
Ver van elkaar
Margaretha schrijft haar man dat als hij weer thuis is hij geen missies meer moet aannemen. Ze vindt dat ze beiden te oud zijn om zo ver van elkaar te zijn. Verder schrijft ze dat hij op zijn leeftijd eigenlijk in zijn eigen huis moet zijn. Helaas zou haar wens niet in vervulling gaan.
Overlijden
Heel onverwacht kreeg Margaretha het bericht dat haar geliefde echtgenoot was overleden. In een brief van 9 oktober 1691 schreef Isaäc de Blanche, secretaris van Godard Adriaan, dat Godard Adriaan voor zijn overlijden acht dagen ziek was geweest. Zij hadden door zijn gedrag niet door hoe ziek hij was. Hij vertikte het bijvoorbeeld om te rusten. Twee heren die bij hem waren, waren zelfs verheugd dat Godard Adriaan, nadat hij een tijd onrustig in bed had liggen woelen, nu eindelijk rustig sliep. Wat later bleek dat hij niet lag te slapen, maar overleden was. Zijn stoffelijk overschot werd met een Deens fregat naar de Republiek vervoerd.
Rouw
Margaretha overleed negen jaar na haar man, in 1700. Beiden werden in de Andrieskerk begraven en ter herinnering werd een rouwbord in de kerk aangebracht. En zo zien we Margaretha Turnor op het portret in de Lodewijkskamer in rouwkleding. Gekleed volgens de regels van de 17e eeuw: doffe zwarte kleding, zonder sieraden of glanzende materialen.
Bronnen | Feiten |
Mulder, A.W.J. (1949). Kasteel Amerongen en zijn bewoners. Uitgever N.V. Leiter-Nypels Maastricht | Pag. 88 t/m 95 |
Manschot-Tijdink, Hermine (2022). De eigenzinnige erfdochter van Middachten. Zutphen: Walburgpers. | Pag. 205 |
Geef een reactie