Begin zeventiger jaren van de 17e eeuw dreigde een oorlog met Frankrijk. Lodewijk XIV was niet te vertrouwen, maar de Staten Generaal vertrouwden op het leger. Het leger dat op papier groter was dan in werkelijkheid. Het plan was om de Rijn-IJssellinie te versterken door inundatie van het land langs de IJssel en Rijn en het versterken van de omliggende forten die voor verdediging moesten zorgen, zoals Maastricht, de Rijnsteden, Schenkenschans, Doesburg en Zutphen.

De Vaartselinie

Plattegrond van Amsterdam tot Dordrecht. Dwars door het land loopt een grote blauwe vlek.
Oude Hollandse Waterlinie in the 17e en 18e eeuw. Overzicht van de inundaties en forten, NielsB, 2009. Bron: Wikimedia Commons

De Staten van Holland hadden een wat realistischer beeld van de situatie aan de IJssellinie en beraadden zich al vroeg over een alternatief plan. En de Vaartsche linie (nu de Stichts-Hollandse linie genoemd) werd opnieuw bekeken. De Staten van Holland nodigden de Staten van Utrecht in februari 1672 uit om hierover na te denken.

Grebbelinie

Tijdens dat overleg kwam ook de Grebbelinie als optie op tafel. In de Staten van Utrecht had de stad Utrecht een relatief grote stem. Voor hun was het belangrijker dat de stad goed verdedigd werd, dan dat de hele provincie verdedigd werd. Bovendien wilden ze voorkomen dat de stad nadelige economische gevolgen zou ondervinden wanneer er scheepvaart en dus handel zou ontstaan langs het eventueel nieuw gevormde “Amersfoort-Rijnkanaal” van de Grebbelinie! De Staten van Utrecht waren hopeloos verdeeld en kwamen niet tot een eenduidige wens.

De Oude Hollandse Waterlinie

Zo kwam het dat de Staten van Holland in april besloten om maar zonder Utrecht de aanleg van een waterlinie te gaan uitvoeren. Net op tijd, want begin juni 1672 waren de plannen voor een Hollandse Waterlinie klaar en werd gestart met het onder water zetten van het land. De linie zou grofweg lopen van Muiden tot aan ’s Hertogenbosch. Om problemen met het onwillige Utrecht te voorkomen, kwam de grens van de inundaties niet in de buurt van de stad, waardoor de destijds nog Hollandse steden als Oudewater en Woerden buiten de inundaties werden gehouden. Inderdaad werden ze enkele weken later, mét Utrecht, door de Fransen bezet.

Willem III en de waterlinie

Achter de waterlinie, in de hogedrukpan van de oorlog, was een van de grootste politieke talenten uit de Nederlandse geschiedenis tot ontwikkeling gekomen. Zonder de keten van vijf ondergelopen polders had Willem een ander leven geleid…

Luc Panhuysen – Rampjaar 1672, Hoe de Republiek aan de ondergang ontsnapte

Maar de waterlinie was nog meer, ze was ook de eierschaal om de nog onvolgroeide prins. Toen hij achter de waterlinie vandaan sprong eind 1673, en hij de schil doorbrak, was dat de geboorte van een diplomatieke alleskunner.

Luc Panhuysen – Rampjaar 1672, Hoe de Republiek aan de ondergang ontsnapte
Op een dijkje staat een groepje mannen. Rechts staat een man met een oranje sjerp en een zwarte hoed met een Oranje en een witte veer. Rechts si een watervlakte met daarop een bootje. Op de achtergrond een vesting met verdedigingswerken en daarbinnen een kerk en een fiere hollandse vlag.
Oude Hollandse Waterlinie, Jan Hoynck van Papendrecht, 1915. Bron: Wikimedia Commons.

Gerelateerde berichten

Series Navigation<< Podcast over het Rampjaar en transcriptieVlucht uit Utrecht >>
Series Navigation<< Lodewijk, het verdrag en de bisschoppenDe Zonnekoning op weg naar de Republiek >>
Series Navigation<< De mislukte moordaanslag op Johan de Witt
Dit verhaal is deel 2 van 8 in de serie Rampjaar in Utrecht
Dit verhaal is deel 5 van 11 in de serie Rampjaar: Hollandse Oorlog
Dit verhaal is deel 3 van 3 in de serie Rampjaar: De Republiek