Ook in de Tweede Wereldoorlog probeerde Elisabeth von Ilsemann-Van Aldenburg Bentinck de dieren in haar omgeving zo goed mogelijk te verzorgen. In augustus 1939 werden er officieren en hun paarden van het Nederlandse leger ingekwartierd op kasteel Amerongen. De paarden hadden het natuurlijk niet beter kunnen treffen. Ze werden heel goed verzorgd en beschermd door Elisabeth. Toen het verhaal ging dat de Duitsers paarden kwamen invorderen voor het leger, had Elisabeth ze in de kelder van het kasteel verstopt. Wat later, leerde Elisabeth de paarden voor de ploeg lopen. Alleen rijpaarden werden gevorderd, als landbouwpaard waren ze veilig voor de Duitsers invordering.
Olympische sporters
Eén van de officieren, die ingekwartierd lagen op het kasteel, was Kolonel Gerard P. de Kruijff. Hij had deelgenomen aan de Olympische Spelen van Parijs in 1924 en van Amsterdam in 1928 en werd beide keren olympisch kampioen met de Nederlandse ploeg op de military (tegenwoordig eventing genaamd) waarbij de ruiter met hetzelfde paard een dressuurproef, een cross over vaste hindernissen en tenslotte een springconcours moest afleggen. Dit alles verspreid over meerdere dagen. In Amsterdam behaalde De Kruyff bovendien een individuele tweede plek op de military. Nota bene op een geleend paard omdat zijn eigen paard kreupel was geworden!
Verlichte zit
Voor de liefhebbers onder ons, hij was ook nog eens de wegbereider van de zogenaamde verlichte zit bij het springen. Deze in Italië uitgevonden methode waarbij het zwaartepunt van de ruiter dicht bij die van het paard komt te liggen, wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt. Vergelijk maar eens hoe op oude schilderijen ruiters achterover hangend en met de benen naar voren op het paard zitten tijdens de sprong van het paard en hoe de huidige springruiters over de hindernissen gaan.
Uit hun lijden verlossen
Zoon Siegfried vertelt in zijn dagboek dat zijn moeder het erg belangrijk vond dat dieren niet onnodig zouden lijden. Toen hij in 1942 opgeroepen werd voor het Duitse leger, kreeg hij van zijn moeder uitgebreid instructie hoe een paard uit zijn lijden te helpen als het dodelijk gewond was geraakt. Zij had hem mee naar de stal genomen en, schrijft Siegfried: “trok met haar vinger een lijn van het rechteroor van haar paard tot het linkeroog en van zijn linkeroor tot zijn rechteroog. Daar waar beide lijnen elkaar kruisten, sprak mijn moeder, moest ik schieten als ik ooit en waar dan ook een dodelijk gewond paard in de oorlog zou aantreffen.” Aldus Elisabeth. Een vrouw naar mijn hart!
Geef een reactie