In de Lodewijkskamer hangt een rouwportret van Margaretha Turnor. Haar man Godard Adriaan van Reede was op op 9 oktober 1691 69-jarige leeftijd overleden. 

Laatste missie

In mei van het jaar 1690 aanvaardde Godard Adriaan een opdracht van de Staten Generaal om als ‘extra-ordinaris ambassadeur’ opnieuw een reis te maken naar het Deense Hof te Kopenhagen. Hij twijfelde deze opdracht aan te nemen. Hij kende er bijna niemand meer en hij zou zijn bijna tachtigjarige vrouw met drie kleinkinderen thuis moeten laten. Maar hij liet zich overtuigen dat deze missie toch echt nodig was.

Op een troon met een baldakijn zit een jonge man met een korte pofbroek, een kuras en een koningsmantel. Op zijn zwarte krullen staat een kroon.
De kroning van Christiaan V, Michael van Haven, 1671. Collectie Koninklijke verzameling Kasteel Rosenborg, Denemarken. De laatste keer dat Godard Adriaan in Denemarken was, was Frederik III de vader van Christiaan V, nog koning. Een nieuwe koning betekent vaak ook een wisseling van de getrouwen om de koning.

Ver van elkaar

Margaretha schrijft haar man dat als hij weer thuis is hij geen missies meer moet aannemen. Ze vindt dat ze beiden te oud zijn om zo ver van elkaar te zijn. Verder schrijft ze dat hij op zijn leeftijd eigenlijk in zijn eigen huis moet zijn. Helaas zou haar wens niet in vervulling gaan.

Overlijden

Heel onverwacht kreeg Margaretha het bericht dat haar geliefde echtgenoot was overleden. In een brief van 9 oktober 1691 schreef Isaäc de Blanche, secretaris van Godard Adriaan, dat Godard Adriaan voor zijn overlijden acht dagen ziek was geweest. Zij hadden door zijn gedrag niet door hoe ziek hij was. Hij vertikte het bijvoorbeeld om te rusten. Twee heren die bij hem waren, waren zelfs verheugd dat Godard Adriaan, nadat hij een tijd onrustig in bed had liggen woelen, nu eindelijk rustig sliep. Wat later bleek dat hij niet lag te slapen, maar overleden was. Zijn stoffelijk overschot werd met een Deens fregat naar de Republiek vervoerd.

Zeegezicht met links op de voorgrond een platbodem met gehesen zeil en een sloep, die langszij komt. Rechts een fregat. Op de achtergrond andere zeilschepen.
Zeegezicht met fregat en zeilschepen, anoniem, 1688 – 1698. Collectie Rijksmuseum.

Rouw

Margaretha overleed negen jaar na haar man, in 1700. Beiden werden in de Andrieskerk begraven en ter herinnering werd een rouwbord in de kerk aangebracht. En zo zien we Margaretha Turnor op het portret in de Lodewijkskamer in rouwkleding. Gekleed volgens de regels van de 17e eeuw: doffe zwarte kleding, zonder sieraden of glanzende materialen.

Een deftige oudere dame, gekleed in een zwarte jurk met een zwarte doek over haar hoofd zit op een stoel voor een donkere achtergrond. Ze leunt met haar linkerarm op een tafel waarop een lessenaar staat met een boek. In haar linker hand heeft ze een bril. In haar rechterhand heeft ze een witte doek.
Margaretha Turnor (1613-1700), Jan Hendrik Brandon, ca. 1693. Collectie Kasteel Amerongen.

Bronnen Feiten
Mulder, A.W.J. (1949). Kasteel Amerongen en zijn bewoners. Uitgever N.V. Leiter-Nypels Maastricht
Pag. 88 t/m 95
Manschot-Tijdink, Hermine (2022). De eigenzinnige erfdochter van Middachten. Zutphen: Walburgpers.Pag. 205

Gerelateerde berichten