Hoewel ze eigenlijk vaste woonplaats in Engeland heeft, is de Elisabeth Mary Child Villiers (van Reede), vrouwe van Amerongen, betrokken bij het dorp. Er ligt een afspraak dat mocht ze Amerongen kwijt willen of komen te overlijden, dat de Bentincks van Middachten dan het recht van koop hebben en het bedrag is ook al vastgesteld. Zijn Amerongen en Middachten dan weer in één hand?
Het gaat gebeuren
De koop wordt uiteindelijk in 1879 gesloten. Elisabeths neef Karel Anton Ferdinand is dan al overleden, maar zijn weduwe, de moeder van de jonge Godard van Aldenburg Bentinck, koopt het Huys. Zij tekent ook de akte, want Godard mocht niet optreden als belanghebbende, omdat hij nog minderjarig was. Hij was wel aanwezig. Het bezit is dan net zo groot als het huidige bezit van de Stichting Kasteel Amerongen: het huis, de tuin en de dijk om de tuin heen.
Godard loopt vol trots door zijn pas verworven bezit en wil er echt wat van gaan maken. Per slot van rekening is hij de eerste bewoner die dit prachtige Huys fulltime bewoont. Al gauw realiseert hij zich dat er ook zo af en toe een verfje op de kozijnen moet en dat er nog meer dingen moeten gebeuren, maar daar heeft hij geen geld voor. Hij werkt niet en heeft dus geen inkomen.
Als hij verneemt dat tante Elisabeth van de rest van haar bezittingen rondom het Huys ook wel aan hem wil verkopen, gaat hij toch met haar in onderhandeling. Zijn brieven aan haar begint hij met “Lieve tante”, want hij wil natuurlijk aardig overkomen. De rentmeester van Twickel helpt hem mee en schat de bezittingen van tante in Amerongen op fl. 650.000. Hij zegt dat Godard maar maar fl. 500.000 moet bieden, dat het dan het wel zal goed komen. Het komt echter niet goed Godard moet gewoon fl. 650.000 betalen.
De oplossing
Dat valt wel even tegen, maar uiteindelijk wordt de koopakte opgemaakt. Hij heeft de pen boven het contract hangen, maar hij realiseert zich net op tijd dat hij nog geen geld heeft. Hij schrijft gauw een brief naar zijn tante dat hem de koop eigenlijk te vroeg komt, hij moet eerst op zoek naar een vrouw met vermogen. Het is niet ongebruikelijk dat de dames met hun bezittingen, veelal een geldelijk vermogen, de heren redden van een financieel debacle.
En als je goed zoekt dan vindt je altijd wat er nodig is. Op een ‘hengstenbal’ in hotel ‘Du Vieux Doelen’ in den Haag ontmoet hij de gefortuneerde wees Augustine Wilhelmina Louise Adriana van Bylandt. In de huwelijkse voorwaarden staat heel uitdrukkelijk dat ze niet trouwen in gemeenschap van goederen, maar er staat ook:
De goederen van de vrouw worden door den Man beheerd
Contract de mariage Bentinck & De Bylandt, 9 juni 1884
In Nederland waren getrouwde vrouwen tot 1954 bovendien handelingsonbekwaam dus al zou zijn vrouw ergens geld aan willen uitgeven, dan moet het altijd via hem.
Nooit meer…
De kans dat Amerongen en Middachten ooit nog in één hand komen is inmiddels minimaal. Amerongen is nu eigendom van de Stichting Kasteel Amerongen. Middachten is nog steeds familiebezit en het zou mooi zijn als dat ook nog lang zo blijft. Zelfs al zou Middachten ook museum worden, dan zal dat waarschijnlijk niet onder eigendom van dezelfde stichting zijn.
Geef een reactie