Harpcultuur

In de tweede helft van de 18e eeuw verovert de moderne pedaalharp de harten van aristocratisch Europa. De Franse toneelschrijver Frans-Simon Favart schrijft aan een Italiaanse diplomaat: “La harpe est aujourd’hui l’instrument à la mode; toutes nos dames ont la fureur d’en jouer.”De harp is hét mode-instrument vandaag de dag, al onze dames zijn er dol op om het te bespelen.

Huwelijksmarkt

Als je als vrouw harp speelde vergrootte dat je kansen op de huwelijksmarkt. Niet alleen vanwege de prachtige tonen die je voortbracht, ook het visuele plaatje van een vrouw met harp deed de adellijke mannenharten harder kloppen. Waarschijnlijk geldt dit minder voor de adellijke mannen in de Republiek, want in Nederland krijgt de harp in die tijd nauwelijks voet aan de grond. Onze enkelpedaalharp is dus ook wat dat betreft een bijzonder collectiestuk!

Gebruik van de Amerongse harp

De harp werd in adellijke kringen in de achttiende eeuw veel gebruikt om zang te begeleiden. Dat de familie Van Reede een paar goede zangers kende, weten we niet alleen uit anekdotes, maar dat zien we ook terug in de muziekbibliotheek. Daar is veel vocale muziek te vinden. Dat er een harp op Amerongen kwam, is dus vrij logisch. In het archief vinden we dan ook veel stukken voor zanger, begeleid door harp. Ook een enkel handgeschreven solostuk is bewaard gebleven.

Bespelers van de harp

Veel van de bladmuziek in de collectie van het kasteel is gesigneerd, maar de stukken voor gitaar en de stukken voor harp zijn dat niet. Vraag is of deze twee instrumenten dezelfde bespeelster gehad hebben.

Uit rekeningen in het archief blijkt dat in ieder geval Cornelia Adriana Munter in de jaren negentig in drie maanden tijd 47 lessen heeft gehad. Kennelijk was er iets aan de hand met de harp, want direct na de eerste les zijn er nieuwe snaren op gezet. Bovendien wordt er een doosje met snaren geleverd en wordt er een aantal technische reparaties uitgevoerd.