Er is wel eens wat discussie over de afbeeldingen op onze Berlijnse wandtapijten in de Gobelinkamer:
Blaadjes aan de bomen in de winter?
Schapen scheren hoort niet bij de zomer, maar bij de lente!
Waarom zijn er vijf wandtapijten en vier seizoenen?
willekeurige bezoekers bij willekeurige rondleidingen
Dankzij het onderzoek van Hillie Smit weten we nu dat er niet iemand zomaar wat bedacht heeft, maar de afbeeldingen van onze wandtapijten behoren tot een traditie van afbeeldingen van seizoenen en maanden.
Bezigheden van de maanden
De wandtapijten uit de Gobelinkamer blijken grote overeenkomsten te hebben met een serie van vijf wandtapijten die in Engeland zijn geweven. Deze worden bewaard te Ham House in Richmond, Engeland. Dat is in eigendom van de National Trust. De wandtapijten worden aangeduid met ‘Maanden’ of ‘Seizoenen’. Ook hier komen verschillende figuurgroepen voor die het seizoen of de maand weergeven. Bij deze tapijten staat ploegen en zaaien voor de maanden februari en maart. Het melken van koeien staat voor april. Schapen scheren en de hooioogst staan voor juni en juli. De valkenjacht en maaien staan voor mei en augustus en tot slot staat de wijnoogst voor oktober. Waarschijnlijk zijn ze in Soho gemaakt door wevers die bij de weverij Mortlake gewerkt hadden.


De voorstellingen van Ham House zijn deels gebaseerd op oudere reeksen uit Mortlake, ‘Bezigheden van de Maanden’. Dat waren interpretaties van 16e eeuwse wandtapijten uit de Zuidelijke Nederlanden. De enig overgeleverde volledige reeks van zes wandtapijten uit ongeveer 1624 bevindt zich in de Stedelijke Collecties van Genua. Op een veiling in New York in 1931werd een exemplaar uit de reeks ‘Bezigheden in de Jaargetijden’ met dezelfde type boorden als die in de Gobelinzaal aangeboden.

Engels of niet?
De verschillen in uitwerking tussen ‘onze’ wandtapijten en de reeksen ‘Maanden’ en ‘Bezigheden van de Maanden’ zijn te groot om de conclusie te trekken dat ze uit een Engelse werkplaats komen. De voorstellingen hebben een heel ander karakter, want er zijn meer lege stukken landschap te zien. Verder zijn ook de kostuums veranderd van 16e naar 17e-eeuwse boerenkleding. Bovendien is de houding van de mensen levendiger. Soms is een gezicht naar de kijker gericht. Ook zijn de boorden van de tapijten duidelijk niet Engels. Overigens heeft de wijze waarop de boorden er uit zien geholpen bij het vaststellen van de herkomst van de wandtapijten. Ze komen waarschijnlijk van de tapijtmakerij van Charles Vigne in Berlijn.

Geef een reactie